Deel 4: Na het fietsen, chili met Tijn
Door: Freek
Blijf op de hoogte en volg Freek
23 Juni 2016 | Chili, Santiago de Chile
Lieve Allemaal,
Allereerst heb ik nu ook bij het vorige reisverslag de fotos kunnen bijvoegen. Dan kunnen jullie je iets meer voorstellen van onze hond Bernardo, Tijns breukige velg en het (natte) afscheid van de fietsen. Overigens, het is geen pesterij dat ik de foto´s altijd later toevoeg, het kan niet anders omdat eerst het reisverslag, wat ik dan uittyp in mijn gmail account en moet worden geupload (wat vaak al een hele klus is in deze wereld) waarna ik de fotos kan bijvoegen. Wat een paar uur kost en goed internet vraagt. Daarom komen die er pas later bij...
Zo, waar waren we? Tijn en ik hadden nét in Puerto Montt, nog steeds het zuiden van Chili, afscheid genomen van onze trouwe rossen. We hadden op de fietsen meer dan 1250 km afgelegd, op de vooral onverharde Carretera Austral. Ook hadden we meer dan 20.000 meter gestegen op de fiets in de drie weken. We hadden ervan genoten, waren er behoorlijk fit van geworden maar waren er ook echt klaar mee omdat het de laatste 4 fietsdagen bijna aaneengesloten had geregend. Hoewel met pijn in ons hart, was het goed om de fietsen over te laten nemen door Ben en Chris. Die er tot op dit moment nog veel lol van hebben. We volgens hen op Facebook en zien onze stalen rossen in de meest geweldige omgevingen geparkeerd. Erg geinig. Al steekt het dan soms ook... We missen de vrijheid die het hebben van een eigen fiets met zich mee brengt....
Tijn en ik zijn dezelfde dag van de overdracht van de fietsen meteen doorgereisd met de nachtbus naar Santiago de Chile (de hoofdstad van Chili, 1200 km noordelijker) en de volgende ochtend nog 500 km noordelijker naar La Serena, een ontspannen stad aan de kust. De keus om naar La Serena te gaan had was puur op basis van het weerbericht: In alle plaatsen zuidelijker dan La Serena was het hondenweer. En wij waren aan zon toe :)
Vervolgens zijn we na een nachtje in La Serena doorgereisd het binnenland in, de vallei in. We hebben in Vicuña des nachts een sterrenobservatiorium bezocht en met een 40 mm telescoop onder begeleiding van een gids naar verschillende sterren en planeten gekeken. Hoewel het bepaald niet de Humble telescoop was, waren Tijn en ik enthousiast als kleine jongetjes over wat we zagen! Zó mooi! Jupiter met 4 manen (de andere 3 waren even zoek), een wolk sterren in de riem van Orion etc.! Ook kregen we uitleg over de sterrenbeelden in de zuidelijke Hemisfeer. Die is erg verschillend van de noordelijke. Ten eerste staan alle sterrenbeelden die we gewend zijn uit de noordelijke hemel in de zuidelijke op de kop (bijv Orion is in beide te zien). En mist bijvoorbeeld de Poolster (logisch). Wel hebben ze een Cruz del Sur (een zuidelijk kruis), wat als je de punt van het kruis naar de horizon volgt je na 4,5x de lengte van de as van het kruis, het zuiden krijgt. Interessant toch? Maar doe mij maar de poolster ;)
Daarna hebben we nog een paar prachtige fotos gemaakt van de volle maan en toen was de tour afgelopen. Een topavond!
De dag erna zijn we doorgereisd naar hoger in de vallei omdat daar de Chileense Pisco vandaan komt. Dit is een sterke drank (35-45% alc.) die gemaakt wordt van een soort muskaat-achtige druif. Het eerste destilaat is scherp en is vooral geschikt voor cocktails, maar als je het 1 tot 3 jaar op een vat laat leggen, laat het zich uitstekend drinken als whisky. Jullie begrijpen, wij als aankomend heren van stand met goed verstand van whisky en na de zware fietstocht zeker in staat onszelf te belonen, moesten maar eens op zoek naar deze magische drankmakerijen. We hebben de eerste dag in Elqui Pisco (het dorp wat de Chilenen voor het gemak maar naar de drank vernoemd hebben omdat Peru claimt dat zij de enige zijn die Pisco mogen maken) de brouwerij van Mistral bezocht. Een grote speler op de piscomarkt. We kregen een rondleiding op de prachtige brouwerij van Mistral, het was een zeer gelikt geheel en we werden door de engels sprekende gids ingewijd in het hoe en wat van de pisco. Daarna hebben we er twee te proeven gekregen. Lekker. We hebben toen maar meteen een fles gekocht om die s avonds soldaat te maken bij onze bbq op de camping. Die avond tot ons ongenoegen kwamen we niet verder dan de helft van de fles. Waar waren onze Delfse en Groningse doordrinkvermogens. Geen idee.
De volgende dag hebben we in de ochtend paard gereden! Echt net iets voor ons, Tijn en ik zijn geboren zadelzitters. Uhm, niet dus. We konden ons de laatste keer dan we op een paard hadden gezeten niet meer herinneren (Oeh, uhm ja, Slovenie 15 jaar geleden? Uhm een keer met een schoolreisje geloof ik). Maar het was niet erg. We kregen een gids mee en de paarden kenden de weg erg goed. We vonden het geweldig! het was heerlijk dat zo´n beest het werk doet en jij zo over de prachtige groene vallei uit kan kijken. Uiteindelijk probeerden we ze nog in draf te krijgen, maar ze waren eigenlijk niet vooruit te branden. Vonden we prima!
In de middag hebben we toen verderop in de vallei de oudste piscomakerij van Chili bezocht. Los Nichos, desde 1868. De rondleiding die we daar kregen was in Spaans maar echt geniaal. De man die ons de ins and outs van het pisco maken bij bracht was beretrots en enthousiast over het product. Chileens Spaans is nauwelijks te verstaan (het slechtste Spaans van Z-Amerika), maar toch kwam de boodschap goed over: deze pisco is het helemaal! Na afloop van de rondleiding dus maar meteen weer een fles gekocht, deze keer niet voor eigen consumptie maar als verjaardagscadeau voor mijn vader, die ik ruim een maand later in Peru zou treffen (dit kilootje extra kon nog wel bij de rugzak ;) )
Daarna met een nachtbus naar Valparaiso gereisd. Dit is een grote havenstad ter hoogte van Santiago en ongetwijfeld de hipste stad van Chili en misschien wel van Zuid-Amerika. Wij kwamen vroeg in de ochtend aan, het was een zondag en terwijl wij ons door het centrum begaven waren wij vooral getuigen van de puinhopen van de stapavond ervoor: overal kapotte flessen, braaksel en nog nalallende uitgaanders. Het stadscentrum zit vol met allemaal grafity muurschilderingen, maar zo in het grauwe ochtendlicht konden wij van deze artistieke stad niet genieten. We hebben nog 1,5 uur op straat gewacht voordat ons hostel open ging, waar we hartelijk werden ontvangen. Tijn en ik hebben toen eerst even uitgerust en zijn toen op ´Free Walking Tour´ gegaan. Dit is een concept dat je in veel grote steden hebt, waarbij (vaak studenten) gidsen gratis rondleidingen geven in hun stad. Het zijn vaak erg leuke rondleidingen en als belonging vragen de gidsen een fooi. Een erg leuk concept.
Na onze eerste kennismaking met Valparaiso waren Tijn en ik 180 graden gedraaid. Tijdens de Tour liet de gids, een student sociale geschiedenis, de creatieve schoonheid van de stad zien en deze bleek enorm: in het hele centrum zitten duizenden prachtige muurschilderingen en grafity tekeningen. Sommige klein en subtiel, anderen een muur vullend en sommige zo groot als een half huizenblok. Verschillende kleuren, perspectieven en stijlen vertellen de verhalen van de verschillende artiesten. En van de stad. Want de creatieve beweging is in Valparaiso begonnen te schilderen om een tegengeluid te laten horen tegen het dictatoriale schrikbewind van Pinochet tussen 1973 en 1990. Zo probeerden de artiesten zich te uiten én de publieke opinie te beïnvloeden. Want, zo hadden wij al geleerd tijdens onze tijd in Chili, Pinochet was ook een geliefd leider geweest, en nog steeds zijn er veel mensen in Chili die hem vereren en danken voor wat hij voor het land heeft gedaan... Onze stadsgids legde dit ook mooi uit en maakte ons duidelijk dat dit bewind nog maar heel kort geleden is: de gemartelden en hun beulen komen elkaar gewoon nog tegen op straat. Dat willen mensen nog wel eens vergeten. Wat nog het meeste indruk op mij maakte was dat hij vertelde dat het hem niet zou verbazen als er weer een coup gepleegd zou worden. Niet op korte termijn, maar ergens in de toekomst. Hij zei: 'ja, zo is het nu gewoon in deze regio van de wereld'. Na zelf nog wat dagen te hebben rondgelopen in de stad om onder andere Peruaanse pelikanen en zeeleeuwen te bekijken en nog meer indrukwekkende muurschilderen te bekijken en te fotograferen zijn we naar Santiago gereisd. Vandaar zou Tijn vliegen naar Santa Cruz in Bolivia om 3 weken te reizen met zijn vriendin in Bolivia. Op de enige dag die we hadden in Santiago hebben we het Museum van de Rechten van de Mens bezocht. Een museum gewijd aan de gruwelen van dictaturen maar voornamelijk de gruwelen van de Pinochet dictatuur. Zeer indrukwekkend en ook gruwelijk. Het opvallendste wat me is bijgebleven is dat voornamelijk Chili zich goed leent voor een militaire staatsgreep: het leger heeft, ook nu nog, een behoorlijke vinger in de politieke pap...
Daarna scheidden Tijns en mijn wegen: hij naar het vliegveld om zijn vers in te voeren vriendin in Santa Cruz te ontmoeten en ik in de 24 uur durende bus naar San Pedro de Atacama, in het hoge noorden van Peru.
Zo, dat was het voor nu...
Liefs,
Freek
Allereerst heb ik nu ook bij het vorige reisverslag de fotos kunnen bijvoegen. Dan kunnen jullie je iets meer voorstellen van onze hond Bernardo, Tijns breukige velg en het (natte) afscheid van de fietsen. Overigens, het is geen pesterij dat ik de foto´s altijd later toevoeg, het kan niet anders omdat eerst het reisverslag, wat ik dan uittyp in mijn gmail account en moet worden geupload (wat vaak al een hele klus is in deze wereld) waarna ik de fotos kan bijvoegen. Wat een paar uur kost en goed internet vraagt. Daarom komen die er pas later bij...
Zo, waar waren we? Tijn en ik hadden nét in Puerto Montt, nog steeds het zuiden van Chili, afscheid genomen van onze trouwe rossen. We hadden op de fietsen meer dan 1250 km afgelegd, op de vooral onverharde Carretera Austral. Ook hadden we meer dan 20.000 meter gestegen op de fiets in de drie weken. We hadden ervan genoten, waren er behoorlijk fit van geworden maar waren er ook echt klaar mee omdat het de laatste 4 fietsdagen bijna aaneengesloten had geregend. Hoewel met pijn in ons hart, was het goed om de fietsen over te laten nemen door Ben en Chris. Die er tot op dit moment nog veel lol van hebben. We volgens hen op Facebook en zien onze stalen rossen in de meest geweldige omgevingen geparkeerd. Erg geinig. Al steekt het dan soms ook... We missen de vrijheid die het hebben van een eigen fiets met zich mee brengt....
Tijn en ik zijn dezelfde dag van de overdracht van de fietsen meteen doorgereisd met de nachtbus naar Santiago de Chile (de hoofdstad van Chili, 1200 km noordelijker) en de volgende ochtend nog 500 km noordelijker naar La Serena, een ontspannen stad aan de kust. De keus om naar La Serena te gaan had was puur op basis van het weerbericht: In alle plaatsen zuidelijker dan La Serena was het hondenweer. En wij waren aan zon toe :)
Vervolgens zijn we na een nachtje in La Serena doorgereisd het binnenland in, de vallei in. We hebben in Vicuña des nachts een sterrenobservatiorium bezocht en met een 40 mm telescoop onder begeleiding van een gids naar verschillende sterren en planeten gekeken. Hoewel het bepaald niet de Humble telescoop was, waren Tijn en ik enthousiast als kleine jongetjes over wat we zagen! Zó mooi! Jupiter met 4 manen (de andere 3 waren even zoek), een wolk sterren in de riem van Orion etc.! Ook kregen we uitleg over de sterrenbeelden in de zuidelijke Hemisfeer. Die is erg verschillend van de noordelijke. Ten eerste staan alle sterrenbeelden die we gewend zijn uit de noordelijke hemel in de zuidelijke op de kop (bijv Orion is in beide te zien). En mist bijvoorbeeld de Poolster (logisch). Wel hebben ze een Cruz del Sur (een zuidelijk kruis), wat als je de punt van het kruis naar de horizon volgt je na 4,5x de lengte van de as van het kruis, het zuiden krijgt. Interessant toch? Maar doe mij maar de poolster ;)
Daarna hebben we nog een paar prachtige fotos gemaakt van de volle maan en toen was de tour afgelopen. Een topavond!
De dag erna zijn we doorgereisd naar hoger in de vallei omdat daar de Chileense Pisco vandaan komt. Dit is een sterke drank (35-45% alc.) die gemaakt wordt van een soort muskaat-achtige druif. Het eerste destilaat is scherp en is vooral geschikt voor cocktails, maar als je het 1 tot 3 jaar op een vat laat leggen, laat het zich uitstekend drinken als whisky. Jullie begrijpen, wij als aankomend heren van stand met goed verstand van whisky en na de zware fietstocht zeker in staat onszelf te belonen, moesten maar eens op zoek naar deze magische drankmakerijen. We hebben de eerste dag in Elqui Pisco (het dorp wat de Chilenen voor het gemak maar naar de drank vernoemd hebben omdat Peru claimt dat zij de enige zijn die Pisco mogen maken) de brouwerij van Mistral bezocht. Een grote speler op de piscomarkt. We kregen een rondleiding op de prachtige brouwerij van Mistral, het was een zeer gelikt geheel en we werden door de engels sprekende gids ingewijd in het hoe en wat van de pisco. Daarna hebben we er twee te proeven gekregen. Lekker. We hebben toen maar meteen een fles gekocht om die s avonds soldaat te maken bij onze bbq op de camping. Die avond tot ons ongenoegen kwamen we niet verder dan de helft van de fles. Waar waren onze Delfse en Groningse doordrinkvermogens. Geen idee.
De volgende dag hebben we in de ochtend paard gereden! Echt net iets voor ons, Tijn en ik zijn geboren zadelzitters. Uhm, niet dus. We konden ons de laatste keer dan we op een paard hadden gezeten niet meer herinneren (Oeh, uhm ja, Slovenie 15 jaar geleden? Uhm een keer met een schoolreisje geloof ik). Maar het was niet erg. We kregen een gids mee en de paarden kenden de weg erg goed. We vonden het geweldig! het was heerlijk dat zo´n beest het werk doet en jij zo over de prachtige groene vallei uit kan kijken. Uiteindelijk probeerden we ze nog in draf te krijgen, maar ze waren eigenlijk niet vooruit te branden. Vonden we prima!
In de middag hebben we toen verderop in de vallei de oudste piscomakerij van Chili bezocht. Los Nichos, desde 1868. De rondleiding die we daar kregen was in Spaans maar echt geniaal. De man die ons de ins and outs van het pisco maken bij bracht was beretrots en enthousiast over het product. Chileens Spaans is nauwelijks te verstaan (het slechtste Spaans van Z-Amerika), maar toch kwam de boodschap goed over: deze pisco is het helemaal! Na afloop van de rondleiding dus maar meteen weer een fles gekocht, deze keer niet voor eigen consumptie maar als verjaardagscadeau voor mijn vader, die ik ruim een maand later in Peru zou treffen (dit kilootje extra kon nog wel bij de rugzak ;) )
Daarna met een nachtbus naar Valparaiso gereisd. Dit is een grote havenstad ter hoogte van Santiago en ongetwijfeld de hipste stad van Chili en misschien wel van Zuid-Amerika. Wij kwamen vroeg in de ochtend aan, het was een zondag en terwijl wij ons door het centrum begaven waren wij vooral getuigen van de puinhopen van de stapavond ervoor: overal kapotte flessen, braaksel en nog nalallende uitgaanders. Het stadscentrum zit vol met allemaal grafity muurschilderingen, maar zo in het grauwe ochtendlicht konden wij van deze artistieke stad niet genieten. We hebben nog 1,5 uur op straat gewacht voordat ons hostel open ging, waar we hartelijk werden ontvangen. Tijn en ik hebben toen eerst even uitgerust en zijn toen op ´Free Walking Tour´ gegaan. Dit is een concept dat je in veel grote steden hebt, waarbij (vaak studenten) gidsen gratis rondleidingen geven in hun stad. Het zijn vaak erg leuke rondleidingen en als belonging vragen de gidsen een fooi. Een erg leuk concept.
Na onze eerste kennismaking met Valparaiso waren Tijn en ik 180 graden gedraaid. Tijdens de Tour liet de gids, een student sociale geschiedenis, de creatieve schoonheid van de stad zien en deze bleek enorm: in het hele centrum zitten duizenden prachtige muurschilderingen en grafity tekeningen. Sommige klein en subtiel, anderen een muur vullend en sommige zo groot als een half huizenblok. Verschillende kleuren, perspectieven en stijlen vertellen de verhalen van de verschillende artiesten. En van de stad. Want de creatieve beweging is in Valparaiso begonnen te schilderen om een tegengeluid te laten horen tegen het dictatoriale schrikbewind van Pinochet tussen 1973 en 1990. Zo probeerden de artiesten zich te uiten én de publieke opinie te beïnvloeden. Want, zo hadden wij al geleerd tijdens onze tijd in Chili, Pinochet was ook een geliefd leider geweest, en nog steeds zijn er veel mensen in Chili die hem vereren en danken voor wat hij voor het land heeft gedaan... Onze stadsgids legde dit ook mooi uit en maakte ons duidelijk dat dit bewind nog maar heel kort geleden is: de gemartelden en hun beulen komen elkaar gewoon nog tegen op straat. Dat willen mensen nog wel eens vergeten. Wat nog het meeste indruk op mij maakte was dat hij vertelde dat het hem niet zou verbazen als er weer een coup gepleegd zou worden. Niet op korte termijn, maar ergens in de toekomst. Hij zei: 'ja, zo is het nu gewoon in deze regio van de wereld'. Na zelf nog wat dagen te hebben rondgelopen in de stad om onder andere Peruaanse pelikanen en zeeleeuwen te bekijken en nog meer indrukwekkende muurschilderen te bekijken en te fotograferen zijn we naar Santiago gereisd. Vandaar zou Tijn vliegen naar Santa Cruz in Bolivia om 3 weken te reizen met zijn vriendin in Bolivia. Op de enige dag die we hadden in Santiago hebben we het Museum van de Rechten van de Mens bezocht. Een museum gewijd aan de gruwelen van dictaturen maar voornamelijk de gruwelen van de Pinochet dictatuur. Zeer indrukwekkend en ook gruwelijk. Het opvallendste wat me is bijgebleven is dat voornamelijk Chili zich goed leent voor een militaire staatsgreep: het leger heeft, ook nu nog, een behoorlijke vinger in de politieke pap...
Daarna scheidden Tijns en mijn wegen: hij naar het vliegveld om zijn vers in te voeren vriendin in Santa Cruz te ontmoeten en ik in de 24 uur durende bus naar San Pedro de Atacama, in het hoge noorden van Peru.
Zo, dat was het voor nu...
Liefs,
Freek
-
23 Juni 2016 - 14:56
Anna:
Lieve Freek, Wat een fijne post. Blij om te lezen hoe je het hebt gehad. En ik mis nog even Edwin, je loopt achter he? Misschien kun je hem als gastredacteur vragen ;).
Veel liefs, Anna -
25 Juni 2016 - 11:13
Laura:
Gekke Freek,
Je schrijft mooi! Paardrijden, sterren, kunst en drank; dat klinkt allemaal heerlijk. Ik vind het leuk dat je dat alles doet en observeert. Geniet en ga zo door! Liefs uit Hollanda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
