11. Peru. Cajamarca, Leymebamba, Kuelap
Door: Freek
Blijf op de hoogte en volg Freek
11 December 2016 | Peru, Huaraz
Lieve Allemaal,
Weer een nieuw onderdeel van mijn reis, Tijn terug naar Lima en naar Nederland, waar hij zo langzamerhand eens na ging denken over hoe te beginnen aan het werkende leven... Leuk is om te vermelden dat hij nu de eerste werkweken erop heeft zitten bij een bedrijf in Delft, waar hij graag wilde blijven wonen. Wat hij doet is me niet exact duidelijk, maar het is volgens mij in het verlengde van zijn afstudeerproject. Dus het is waarschijnlijk op nano-grootte en je moet er behoorlijk slim voor zijn wil je t voor elkaar krijgen. Tijn dus :)
Zelf moest ik echt weer even schakelen, het was inmiddels 21 juni, dus ook ik was alweer drie maanden en een week van huis. Omdat alle wegen naar de hoofdstad Lima gaan, reisde ik via een omweg met de bus door naar het noorden van Peru. Naar de stad Cajamarca, daar checkte ik in in een simpel hotelletje aan Plaza de Armas. Het was een beetje krakend en gehorig maar ik had een kamertje voor mij alleen en dat was fijn. Ik boekte voor de dag erna een tour naar Cumble Mayo en ging verder met organiseren en bedenken wat ik verder met mijn tijd wilde doen. Mieke, het zusje van een vriend van mij van de middelbare school, deed stage in Ecuador en ze vond de stage niet nuttig (lees: oersaai) en dus hadden zij en ik bedacht dat we wel samen een wandeling konden maken in Ecuador. In mijn hotelletje in Cajamarca plande we samen waar we elkaar 2 weken later zouden ontmoeten en welke wandeling we zouden doen. Ook nuttig!
De tour naar Cumble Mayo viel tegen, los van het oneindige wachten op de andere veel langzamere lokale toeristen, bekroop mij op de terugweg het Grote Is-Dit-Alles-Gevoel. We bezochten een groot reliëf van rotsformaties waarin je met wat fantasie dieren en mythische wezens kon zien en een smal 2.000 jaar oud irriatiekanaal. Wel knap gemaakt, maar zoals ik noteerde in mijn reisverslagboekje, nauwelijks een foto waard. En het was wel een uur heen en een uur terug geweest in de bus en het was deze keer echt een legendarisch langzame groep geweest, wederom een oefening in geduldig zijn. Maar het viel me niet mee!
Terug in Cajamarca bezocht ik de Losgeldkamer. Dit is een grote ruimte (ik denk afmetingen 6 x 12 meter) waar de laatste Inca, Atapalpa (de koning van de Inca's) gevangen werd gehouden terwijl uit het hele rijk losgeld bij elkaar werd geschraapt om hem vrij te kopen. Maar hier hoort een verhaal bij, dat ik graag even vertel :)
Zoals jullie misschien wel weten, hebben de Spanjaarden Zuid Amerika vanuit Midden-Amerika veroverd. Ze hadden hun basis in Panama en voerden vanuit daar missies uit. In Panama, was er ook een Spaanse generaal Francisco Pizarro, hij hoorde van een ontdekkingsreiziger over de de rijke oostkust van Zuid-Amerika en begon bij de Spaanse troon te zeuren om een missie naar dit gebied. Na een aantal jaar zeuren en twee missies die niet zo ver afdaalden lukte het hem om in Ecuador te landen (en ja, hij had dus boten over de bergen in Panama weten te zeulen om vanuit daar de oostkust af te dalen (NB het Panamakanaal was er nog niet maar ik weet zeker dat hij tussendoor eens heeft gedach "Hé, wat zou een kanaal hier handig zijn!")). Hij had maar weinig mankracht bij zich, hij kwam met 110 voetsoldaten en 67 cavalerie aan in Cajamarca. We hebben het hier over het jaar 1532, en per toeval was de koning van de Inca's, Atapalpa, ook in de buurt van Cajamarca omdat hij net zijn halfbroer had verslagen in de strijd om wie de heerser van het Incarijk zou zijn. De vorige Inca was namelijk gestorven aan de pokken die de Spanjaarden mee hadden gebracht uit Europa en waar de lokale bevolking in de Nieuwe Wereld totaal en massaal aan onderdoor ging. Het Incarijk was verdeeld geraakt in een noordelijk kamp en een zuidelijk kamp. Atapalpa had net zijn halfbroer verslagen maar het rijk was verzwakt. Ook was de Inca ver van het hart van zijn rijk: de hoofdstad Cuzco. Pizarro, die eigenlijk per toeval op dezelfde plek als de Inca was, besloot om Atapalpa in de val te lokken. Hij nodigde de Incakoning uit om elkaar vriendschappelijk te ontmoeten op het hoofdplein van Cajamarca. Atapalpa zag het gevaar niet, hij had de Spanjaarden laten bespieden en ze leken hem niet gevaarlijk, ze waren immers met maar iets van 180 man en hadden totaal ongeorganiseerd geleken. Hij nam de uitnodiging aan en liet zijn enorme troepenmacht achter en kwam naar het plein toe met 6,000 volgelingen. De Spanjaarden (de 110 voetsoldaten en 67 cavaleristen) die zich allemaal verdekt op hadden gesteld deden het in hun broek van angst. Het moet een imponerend geheel zijn geweest: De Inca op een door mensen gedragen troon met 6,000 hoge geestelijken en bestuurders van zijn rijk bij zich. Toen Atapalpa de bijbel die hem werd aangereikt als betekenisloos op de grond wierp, gaf Pizarro zijn mannen opdracht om aan te vallen. De Inca's waren totaal overdonderd, ze hadden nog nooit paarden gezien, of gevochten tegen ijzeren wapens of soldaten met harnassen en toen de Spanjaarden gebruikmaakten van hun 10 geweren die ze mee hadden genomen sloeg de paniek helemaal toe. Er vond een massaslachting plaats. Het hele gevolg van de Inca werd in mootjes gehakt. Bij de Spanjaarden vielen geen gewonden. En Pizarro zelf nam Atapalpa gevangen (na met zijn mannen alle dragers van de troon meerdere maken te hebben afgeslacht omdat als ze één drager doodde er meteen een nieuwe drager onder ging staan zodat Atapalpa de grond niet zo raken). Na de slachting zetten ze Atapalpa gevangen in de Losgeldkamer. De Inca was niet dom, hij had erg goed door dat de Spanjaarden uit waren op de schatten van het Incarijk. Dus zei hij tegen Pizarro: ik laat deze kamer tot zo ver ik kan reiken vullen met goud, en nog twee gelijke kamers met zilver en dan laten jullie mij vrij. Dit leek Pizarro een goede deal. Het kostte maanden de tijd om het goud en zilver uit het hele rijk naar Cajamarca te verplaatsen. Het meeste moest uit Cuszo komen en dat ligt toch 1500 km uit van Cajamarca. En de Inca's vervoerden alles op de rug van Lama's, die niet zo snel zijn en niet veel kunnen dragen. Toen na een paar maanden al het losgeld was betaalt en veilig op schepen richting Spanje zat. Gaf Pizarro de opdracht Atapalpa te executeren. Wat een laffe zakkenactie! Maar wel effectief. De Inca, of incakoning, is de absolute heerser van het Incarijk. Door hem uit de weg te ruimen kon Pizarro bijna moeiteloos het hele rijk veroveren. En dat deed hij. Een jaar later veroverde hij Cuzco waarmee het Incarijk viel.
Daarom was het ook toepasselijk dat Tijn op de terugweg naar Nederland nog het graf van Francisco Pizarro in Lima bezocht en ik de Losgeldkamer in Cajamarca. Atapalpa werd op het plein geëxecuteerd, 100 meter van de kamer af. Het plein heet nu Plaza de Armas (zoals alle hoofdpleinen heten in Spaanstalige landen (de Spanjaarden kunnen een prijs krijgen voor het niet origineel naamgeven)) en mijn hotelletje was dus echt vlak bij waar hij zijn laatste adem uitblies.
In Cajamarca bezocht ik naast de Losgeldkamer nog de Bélenkerk met het mannenklooster, erg indrukwekkend, het kleine historische museum (waar ze een indrukwekkende mummy in een soort vaas hadden) en etnografische museum (heel kitsch, wel geinig). De volgende dag bezocht ik nog de San Francisco kerk. Hier kreeg ik een Spaanstalige privé-rondleiding door een jongen van een jaar of 7. Heel grappig. En hij deed het ook erg goed, wel had ik het idee dat als ik iets vroeg over de kunst aan de muren of de functies van voorwerpen, hij af en toe iets verzon maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid én hij wist echt veel bijzondere dingen! Het was echt een geinige ervaring. Hem heb ik na afronding van de rondleiding een royale fooi van 5 sol gegeven.
Daarna heb ik inkopen gedaan, ben lekker uit eten geweest en vroeg gaan slapen in mijn hotelletje. de volgende dag om 3.45 uur uit bed voor de volgende plek: Leymebamba. Hemelsbreed ligt dit dorp maar iets van 70 km verderop, maar wel een paar forse bergkammen over. Ik kan tegenwoordig redelijk tegen slingerweggetjes, maar na 7 uur slingeren was ik ook wel echt behoorlijk misselijk. Aangekomen in Leymebamba bleek de trekking die ik daar wilde doen (naar de Laguna de los Concores) alleen met een gids te mogen, wat een behoorlijke tegenvaller was. Hoewel dit deel van Peru zo'n duizend maal minder toeristisch is dan het stuk wat Tijn, Edwin en ik samen hadden gedaan, zie je duidelijk het toerisme wel opkomen. En daar horen dit soort kinderachtige regels bij, ik had geen zin in een gids en er ook niet het geld voor over. Misschien als ik nog een keer terug kom... Ik merkte nu ook dat als je alleen reist dit soort tegenslagen veel meer binnen komen. Toen ik samen met Tijn was, konden we dan samen even balen over een situatie en dan de knop om zetten en bijvoorbeeld lekker uit eten gaan of grappen maken... Nu moest ik zelf de knop omzetten. Ik vond een heel goedkoop hotelletje waar ik een tamelijk gehorig kamertje kreeg. Na even wat uitrusten ben ik beneden op straat op een bankje voor het hotelletje mijn e-book gaan lezen. Tussendoor maakte ik simpele praatjes met de eigenaresse van de plek en na een poosje kwam er een man naast me zitten die heel graag wilde praten over politiek en dan vooral over hoe corrupt het hier is. Ik begreep lang niet alles van wat hij vertelde, maar dat het allemaal heel erg was, dat is me wel duidelijk geworden... Hij nam genoegen met mijn knikken, 'sí, sí, sí' en af en toe een globale vraag ter verheldering (met een voor mij onbegrijpelijk antwoord).
De dag erna ben ik naar het beroemde mummy-museum vlak buiten het dorp gewandeld. In het zeer fraaie museum zijn de mummies en voorwerpen geplaatst die in de opgravingen/excarvaties/exploraties van de Laguna de los Condores (waar ik dus niet heen kon lopen) zijn gevonden. Het was een beetje jammer dat ik eerst een half uur moest wachten tot de lokale archeologie-school, een voor een betalend, het museum binnen waren, maar daarna had ik het complex wel zo ongeveer voor mezelf alleen. Ik wist het eigenlijk al wel, maar mummies vind ik heel erg cool!!! Wat Tijn een beetje had met de dino-opgraving en het museum in de buurt van Sucre in Bolivia heb ik met mummies: ze zijn mysterieus, een beetje luguber en vertellen allemaal een verhaal. Deze mummies waren in foetushouding geplaatst, met daaromheen een zak en dan gezellig bij elkaar in huisjes van twee verdiepingen in de Laguna de los Condores gezet. Ze hadden een deel van de mummies weer uit de zakken gepakt waardoor je de lichamen weer echt kon zien. Vooral de verschillende expressies op de gezichten vond ik erg indrukwekkend. Zo krijg je toch nog een beetje contact met mensen die zo lang geleden leefden en stierven. Jammer genoeg mocht ik geen foto's maken en waren er geen mooie ansichtkaarten... Na het bezoek aan het museum al muziek luisterend terug gelopen naar het dorp. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden en toen er een tuctuc (motortaxi) langs kwam voor 2 sol een lift gekregen naar het centrum. Daar een busje geboekt naar de volgende bestemming: Ting. Hier lekker en erg goedkoop geluncht: soep met noedels voor, rijst met groente en vlees als hoofdgerecht voor minder dan 1,50 euro. Daarna begonnen aan de Wandeling naar Kuelap. Dit wordt wel aangeduid als de 'Machu Picchu van het Noorden van Peru': een verloren stad, gesticht door een pre-Inca-volk, veroverd door de Inca's en verlaten door haar bewoners net voordat de Spanjaarden kwamen. Het was een behoorlijke wandeling, vooral met een volle rugzak. Het koste me 3 uur om van 1780 meter naar 3000 meter te klimmen. Ik kwam om 17 uur aan en was meteen onder de indruk van de omvang van de citadel: de muren zijn bijna 20 meter hoog, de lengte is 600 meter en de breedste breedte 110 meter. Echt indrukwekkend. Ik mocht die avond de stad niet meer bezoeken, deze sloot om 17.00 uur volgens de twee versufte bewakers. Ik liep om de citadel heen om de zonsondergang te zien. Deze was prachtig, de zon liet strepen licht tussen de wolken door. Echt magisch. Het volk wat Kuelap stichtte staat bekend als de Wolkenkrijgers. Gezien de plek, zo in de nevelwouden bij hun prachtig gesitueerde stad tussen de wolken snapte ik dat helemaal. Ik regelde via een van de bewakers een hospedaje waar ik mijn tent op kon zetten en mee kon eten. Des avonds praatte ik nog wat door met de man des huizes, onder andere over zijn kunstgebit en oefende mijn Spaans in mijn schriftje. Een rustige fijne avond.
De ochtend erna Kuelap bekeken. Had een gids geregeld, die een half uur te laat was, waarna we samen nog een half uur moesten wachten voor de bewaking er was om de stad te openen. De tour zelf was maar een half uur, en hij vroeg er een hoge prijs van 30 sol voor. Ik vond het maar een beetje een matig geheel, maar leerde wel het een en ander van de gids over de stad. Bijvoorbeeld hoe de Inca's de stad hadden weten te veroveren. Dit hadden ze gedaan door de stad uit te hongeren en de watertoevoer te stoppen. Ook liet de gids mij in de smalle toegangen van de stad (onneembaar door hun ontwerp), de afdrukken van de lamahoefjes in het steen zien: lama's waren de dieren waarmee goederen door het gebied vervoerd werden, dus ook naar Kuelap en als je lama's honderdduizenden keren dezelfde ingang in laat lopen, slijten de lamahoefjes de stenen. Best indrukwekkend. Tot slot leerde ik van de gids dat in bijna elk huis en gebouw in Kuelap botten zijn ingemetseld. Dit had te maken met de voorouderverering maar ik vond het toch echt een beetje een raar idee... Nadat de gids weg was, nog even zelf rustig rond gelopen in de stad. Inmiddels kwamen er ook wat andere groepen de citadel bekijken, maar het bleef heerlijk rustig. Daarna gedouched bij mijn hospedaje, de spullen opgepakt en dezelfde weg afgedaald als ik de dag ervoor gekomen was, maar dan in minder dan 2 uur.
Zo, met dit laatste hoogtepuntje sluit ik dit reisverslag af, ik ben een beetje druk tegenwoordig maar hoop in dit jaar nog een verslag te maken.. Want.. Er komt ook nog een heel leuk stuk!
Liefs,
Freek
Weer een nieuw onderdeel van mijn reis, Tijn terug naar Lima en naar Nederland, waar hij zo langzamerhand eens na ging denken over hoe te beginnen aan het werkende leven... Leuk is om te vermelden dat hij nu de eerste werkweken erop heeft zitten bij een bedrijf in Delft, waar hij graag wilde blijven wonen. Wat hij doet is me niet exact duidelijk, maar het is volgens mij in het verlengde van zijn afstudeerproject. Dus het is waarschijnlijk op nano-grootte en je moet er behoorlijk slim voor zijn wil je t voor elkaar krijgen. Tijn dus :)
Zelf moest ik echt weer even schakelen, het was inmiddels 21 juni, dus ook ik was alweer drie maanden en een week van huis. Omdat alle wegen naar de hoofdstad Lima gaan, reisde ik via een omweg met de bus door naar het noorden van Peru. Naar de stad Cajamarca, daar checkte ik in in een simpel hotelletje aan Plaza de Armas. Het was een beetje krakend en gehorig maar ik had een kamertje voor mij alleen en dat was fijn. Ik boekte voor de dag erna een tour naar Cumble Mayo en ging verder met organiseren en bedenken wat ik verder met mijn tijd wilde doen. Mieke, het zusje van een vriend van mij van de middelbare school, deed stage in Ecuador en ze vond de stage niet nuttig (lees: oersaai) en dus hadden zij en ik bedacht dat we wel samen een wandeling konden maken in Ecuador. In mijn hotelletje in Cajamarca plande we samen waar we elkaar 2 weken later zouden ontmoeten en welke wandeling we zouden doen. Ook nuttig!
De tour naar Cumble Mayo viel tegen, los van het oneindige wachten op de andere veel langzamere lokale toeristen, bekroop mij op de terugweg het Grote Is-Dit-Alles-Gevoel. We bezochten een groot reliëf van rotsformaties waarin je met wat fantasie dieren en mythische wezens kon zien en een smal 2.000 jaar oud irriatiekanaal. Wel knap gemaakt, maar zoals ik noteerde in mijn reisverslagboekje, nauwelijks een foto waard. En het was wel een uur heen en een uur terug geweest in de bus en het was deze keer echt een legendarisch langzame groep geweest, wederom een oefening in geduldig zijn. Maar het viel me niet mee!
Terug in Cajamarca bezocht ik de Losgeldkamer. Dit is een grote ruimte (ik denk afmetingen 6 x 12 meter) waar de laatste Inca, Atapalpa (de koning van de Inca's) gevangen werd gehouden terwijl uit het hele rijk losgeld bij elkaar werd geschraapt om hem vrij te kopen. Maar hier hoort een verhaal bij, dat ik graag even vertel :)
Zoals jullie misschien wel weten, hebben de Spanjaarden Zuid Amerika vanuit Midden-Amerika veroverd. Ze hadden hun basis in Panama en voerden vanuit daar missies uit. In Panama, was er ook een Spaanse generaal Francisco Pizarro, hij hoorde van een ontdekkingsreiziger over de de rijke oostkust van Zuid-Amerika en begon bij de Spaanse troon te zeuren om een missie naar dit gebied. Na een aantal jaar zeuren en twee missies die niet zo ver afdaalden lukte het hem om in Ecuador te landen (en ja, hij had dus boten over de bergen in Panama weten te zeulen om vanuit daar de oostkust af te dalen (NB het Panamakanaal was er nog niet maar ik weet zeker dat hij tussendoor eens heeft gedach "Hé, wat zou een kanaal hier handig zijn!")). Hij had maar weinig mankracht bij zich, hij kwam met 110 voetsoldaten en 67 cavalerie aan in Cajamarca. We hebben het hier over het jaar 1532, en per toeval was de koning van de Inca's, Atapalpa, ook in de buurt van Cajamarca omdat hij net zijn halfbroer had verslagen in de strijd om wie de heerser van het Incarijk zou zijn. De vorige Inca was namelijk gestorven aan de pokken die de Spanjaarden mee hadden gebracht uit Europa en waar de lokale bevolking in de Nieuwe Wereld totaal en massaal aan onderdoor ging. Het Incarijk was verdeeld geraakt in een noordelijk kamp en een zuidelijk kamp. Atapalpa had net zijn halfbroer verslagen maar het rijk was verzwakt. Ook was de Inca ver van het hart van zijn rijk: de hoofdstad Cuzco. Pizarro, die eigenlijk per toeval op dezelfde plek als de Inca was, besloot om Atapalpa in de val te lokken. Hij nodigde de Incakoning uit om elkaar vriendschappelijk te ontmoeten op het hoofdplein van Cajamarca. Atapalpa zag het gevaar niet, hij had de Spanjaarden laten bespieden en ze leken hem niet gevaarlijk, ze waren immers met maar iets van 180 man en hadden totaal ongeorganiseerd geleken. Hij nam de uitnodiging aan en liet zijn enorme troepenmacht achter en kwam naar het plein toe met 6,000 volgelingen. De Spanjaarden (de 110 voetsoldaten en 67 cavaleristen) die zich allemaal verdekt op hadden gesteld deden het in hun broek van angst. Het moet een imponerend geheel zijn geweest: De Inca op een door mensen gedragen troon met 6,000 hoge geestelijken en bestuurders van zijn rijk bij zich. Toen Atapalpa de bijbel die hem werd aangereikt als betekenisloos op de grond wierp, gaf Pizarro zijn mannen opdracht om aan te vallen. De Inca's waren totaal overdonderd, ze hadden nog nooit paarden gezien, of gevochten tegen ijzeren wapens of soldaten met harnassen en toen de Spanjaarden gebruikmaakten van hun 10 geweren die ze mee hadden genomen sloeg de paniek helemaal toe. Er vond een massaslachting plaats. Het hele gevolg van de Inca werd in mootjes gehakt. Bij de Spanjaarden vielen geen gewonden. En Pizarro zelf nam Atapalpa gevangen (na met zijn mannen alle dragers van de troon meerdere maken te hebben afgeslacht omdat als ze één drager doodde er meteen een nieuwe drager onder ging staan zodat Atapalpa de grond niet zo raken). Na de slachting zetten ze Atapalpa gevangen in de Losgeldkamer. De Inca was niet dom, hij had erg goed door dat de Spanjaarden uit waren op de schatten van het Incarijk. Dus zei hij tegen Pizarro: ik laat deze kamer tot zo ver ik kan reiken vullen met goud, en nog twee gelijke kamers met zilver en dan laten jullie mij vrij. Dit leek Pizarro een goede deal. Het kostte maanden de tijd om het goud en zilver uit het hele rijk naar Cajamarca te verplaatsen. Het meeste moest uit Cuszo komen en dat ligt toch 1500 km uit van Cajamarca. En de Inca's vervoerden alles op de rug van Lama's, die niet zo snel zijn en niet veel kunnen dragen. Toen na een paar maanden al het losgeld was betaalt en veilig op schepen richting Spanje zat. Gaf Pizarro de opdracht Atapalpa te executeren. Wat een laffe zakkenactie! Maar wel effectief. De Inca, of incakoning, is de absolute heerser van het Incarijk. Door hem uit de weg te ruimen kon Pizarro bijna moeiteloos het hele rijk veroveren. En dat deed hij. Een jaar later veroverde hij Cuzco waarmee het Incarijk viel.
Daarom was het ook toepasselijk dat Tijn op de terugweg naar Nederland nog het graf van Francisco Pizarro in Lima bezocht en ik de Losgeldkamer in Cajamarca. Atapalpa werd op het plein geëxecuteerd, 100 meter van de kamer af. Het plein heet nu Plaza de Armas (zoals alle hoofdpleinen heten in Spaanstalige landen (de Spanjaarden kunnen een prijs krijgen voor het niet origineel naamgeven)) en mijn hotelletje was dus echt vlak bij waar hij zijn laatste adem uitblies.
In Cajamarca bezocht ik naast de Losgeldkamer nog de Bélenkerk met het mannenklooster, erg indrukwekkend, het kleine historische museum (waar ze een indrukwekkende mummy in een soort vaas hadden) en etnografische museum (heel kitsch, wel geinig). De volgende dag bezocht ik nog de San Francisco kerk. Hier kreeg ik een Spaanstalige privé-rondleiding door een jongen van een jaar of 7. Heel grappig. En hij deed het ook erg goed, wel had ik het idee dat als ik iets vroeg over de kunst aan de muren of de functies van voorwerpen, hij af en toe iets verzon maar dat moet je zien als dichterlijke vrijheid én hij wist echt veel bijzondere dingen! Het was echt een geinige ervaring. Hem heb ik na afronding van de rondleiding een royale fooi van 5 sol gegeven.
Daarna heb ik inkopen gedaan, ben lekker uit eten geweest en vroeg gaan slapen in mijn hotelletje. de volgende dag om 3.45 uur uit bed voor de volgende plek: Leymebamba. Hemelsbreed ligt dit dorp maar iets van 70 km verderop, maar wel een paar forse bergkammen over. Ik kan tegenwoordig redelijk tegen slingerweggetjes, maar na 7 uur slingeren was ik ook wel echt behoorlijk misselijk. Aangekomen in Leymebamba bleek de trekking die ik daar wilde doen (naar de Laguna de los Concores) alleen met een gids te mogen, wat een behoorlijke tegenvaller was. Hoewel dit deel van Peru zo'n duizend maal minder toeristisch is dan het stuk wat Tijn, Edwin en ik samen hadden gedaan, zie je duidelijk het toerisme wel opkomen. En daar horen dit soort kinderachtige regels bij, ik had geen zin in een gids en er ook niet het geld voor over. Misschien als ik nog een keer terug kom... Ik merkte nu ook dat als je alleen reist dit soort tegenslagen veel meer binnen komen. Toen ik samen met Tijn was, konden we dan samen even balen over een situatie en dan de knop om zetten en bijvoorbeeld lekker uit eten gaan of grappen maken... Nu moest ik zelf de knop omzetten. Ik vond een heel goedkoop hotelletje waar ik een tamelijk gehorig kamertje kreeg. Na even wat uitrusten ben ik beneden op straat op een bankje voor het hotelletje mijn e-book gaan lezen. Tussendoor maakte ik simpele praatjes met de eigenaresse van de plek en na een poosje kwam er een man naast me zitten die heel graag wilde praten over politiek en dan vooral over hoe corrupt het hier is. Ik begreep lang niet alles van wat hij vertelde, maar dat het allemaal heel erg was, dat is me wel duidelijk geworden... Hij nam genoegen met mijn knikken, 'sí, sí, sí' en af en toe een globale vraag ter verheldering (met een voor mij onbegrijpelijk antwoord).
De dag erna ben ik naar het beroemde mummy-museum vlak buiten het dorp gewandeld. In het zeer fraaie museum zijn de mummies en voorwerpen geplaatst die in de opgravingen/excarvaties/exploraties van de Laguna de los Condores (waar ik dus niet heen kon lopen) zijn gevonden. Het was een beetje jammer dat ik eerst een half uur moest wachten tot de lokale archeologie-school, een voor een betalend, het museum binnen waren, maar daarna had ik het complex wel zo ongeveer voor mezelf alleen. Ik wist het eigenlijk al wel, maar mummies vind ik heel erg cool!!! Wat Tijn een beetje had met de dino-opgraving en het museum in de buurt van Sucre in Bolivia heb ik met mummies: ze zijn mysterieus, een beetje luguber en vertellen allemaal een verhaal. Deze mummies waren in foetushouding geplaatst, met daaromheen een zak en dan gezellig bij elkaar in huisjes van twee verdiepingen in de Laguna de los Condores gezet. Ze hadden een deel van de mummies weer uit de zakken gepakt waardoor je de lichamen weer echt kon zien. Vooral de verschillende expressies op de gezichten vond ik erg indrukwekkend. Zo krijg je toch nog een beetje contact met mensen die zo lang geleden leefden en stierven. Jammer genoeg mocht ik geen foto's maken en waren er geen mooie ansichtkaarten... Na het bezoek aan het museum al muziek luisterend terug gelopen naar het dorp. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden en toen er een tuctuc (motortaxi) langs kwam voor 2 sol een lift gekregen naar het centrum. Daar een busje geboekt naar de volgende bestemming: Ting. Hier lekker en erg goedkoop geluncht: soep met noedels voor, rijst met groente en vlees als hoofdgerecht voor minder dan 1,50 euro. Daarna begonnen aan de Wandeling naar Kuelap. Dit wordt wel aangeduid als de 'Machu Picchu van het Noorden van Peru': een verloren stad, gesticht door een pre-Inca-volk, veroverd door de Inca's en verlaten door haar bewoners net voordat de Spanjaarden kwamen. Het was een behoorlijke wandeling, vooral met een volle rugzak. Het koste me 3 uur om van 1780 meter naar 3000 meter te klimmen. Ik kwam om 17 uur aan en was meteen onder de indruk van de omvang van de citadel: de muren zijn bijna 20 meter hoog, de lengte is 600 meter en de breedste breedte 110 meter. Echt indrukwekkend. Ik mocht die avond de stad niet meer bezoeken, deze sloot om 17.00 uur volgens de twee versufte bewakers. Ik liep om de citadel heen om de zonsondergang te zien. Deze was prachtig, de zon liet strepen licht tussen de wolken door. Echt magisch. Het volk wat Kuelap stichtte staat bekend als de Wolkenkrijgers. Gezien de plek, zo in de nevelwouden bij hun prachtig gesitueerde stad tussen de wolken snapte ik dat helemaal. Ik regelde via een van de bewakers een hospedaje waar ik mijn tent op kon zetten en mee kon eten. Des avonds praatte ik nog wat door met de man des huizes, onder andere over zijn kunstgebit en oefende mijn Spaans in mijn schriftje. Een rustige fijne avond.
De ochtend erna Kuelap bekeken. Had een gids geregeld, die een half uur te laat was, waarna we samen nog een half uur moesten wachten voor de bewaking er was om de stad te openen. De tour zelf was maar een half uur, en hij vroeg er een hoge prijs van 30 sol voor. Ik vond het maar een beetje een matig geheel, maar leerde wel het een en ander van de gids over de stad. Bijvoorbeeld hoe de Inca's de stad hadden weten te veroveren. Dit hadden ze gedaan door de stad uit te hongeren en de watertoevoer te stoppen. Ook liet de gids mij in de smalle toegangen van de stad (onneembaar door hun ontwerp), de afdrukken van de lamahoefjes in het steen zien: lama's waren de dieren waarmee goederen door het gebied vervoerd werden, dus ook naar Kuelap en als je lama's honderdduizenden keren dezelfde ingang in laat lopen, slijten de lamahoefjes de stenen. Best indrukwekkend. Tot slot leerde ik van de gids dat in bijna elk huis en gebouw in Kuelap botten zijn ingemetseld. Dit had te maken met de voorouderverering maar ik vond het toch echt een beetje een raar idee... Nadat de gids weg was, nog even zelf rustig rond gelopen in de stad. Inmiddels kwamen er ook wat andere groepen de citadel bekijken, maar het bleef heerlijk rustig. Daarna gedouched bij mijn hospedaje, de spullen opgepakt en dezelfde weg afgedaald als ik de dag ervoor gekomen was, maar dan in minder dan 2 uur.
Zo, met dit laatste hoogtepuntje sluit ik dit reisverslag af, ik ben een beetje druk tegenwoordig maar hoop in dit jaar nog een verslag te maken.. Want.. Er komt ook nog een heel leuk stuk!
Liefs,
Freek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
